(चाल: नसतेस घरी तू जेव्हां-)
गातेस घरी तू जेव्हां
जीव सुटका-सुटका म्हणतो,
शांतीचे विणता धागे
संसार नेटका होतो !
छत भंगुन वीट पडावी
हल्लाच तसा ओढवतो -
ही पाठ कणाहिन होते
अन् चेहरा बारका होतो !
ये घरमालक दाराशी
हळु गावे तो खडसावे -
खिडकीच्या आपटुन दारा
तो बोंबा मारून जातो !
वळ पाठी उमटवणाऱ्या
मज स्मरती मास्तर, शाळा -
वेताने मज बडवावे
मी तसाच बघ थरथरतो !
तू सांग बये मज, काय
मी सांगू घरमालकाला ?
गाण्याचा तव जल्लोष
माझ्यासह किरकिर ठरतो !
ना अजून झाला तंटा
ना ताळतंत्रही सुटले
तुज "गाऊ नको-" म्हणताना..
गाण्यातच सामील होतो !!
. . .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा