जगावेगळे विश्व कवीचे -

जगावेगळे विश्व कवीचे
अक्षरांसवे खोड्या करता -
चिमटे काढते वा गुदगुल्या
सराईतपण हाती येता !

जे ना दिसते कधी रवीला -
म्हणे नेमके कवीस दिसते
पाताळातून थेट त्या गगनी -
कवी भरारी चालू असते !

बालपणी वा म्हतारपणी ,
खरडावी लेखणी वाटते !
परी लेखणी येता हाती
कवीमनीं का खंत दाटते !

जुळवू कैसे यमकाला मी
भिता व्याकरणाला मनात
गणवृत्ता ओळखू कसे मी -
काव्यप्रसूती चिंता जनात !

अरसिका पहिले वंदावे -
अन कवितेचे बोट धरावे ,
टीकाकारास मुळी न भ्यावे
स्वानंदास्तव मस्त लिहावे !!

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा