दार्जीलिँगला मुक्काम ...
भल्यापहाटे चार वाजता मुक्कामाच्या ठिकाणाहून,
कांचनजंगाचा पहाटेचा सव्वापाचचा सूर्योदय पहायला .....
इच्छित स्थळी धडपडत रवाना झालो.
घरच्या चहाइतकेच दार्जीलिँग थंडगार असेल,
अशा गैरसमजुतीने नवा खरेदी केलेला स्वेटर मी घातला. टक्कल असले तरी,
वुलनची कानटोपी डोक्यावरून खप्पड गालापर्यंत ओढून घेतली.
देवानंदप्रेमी असल्याने शाईनिँग मारण्यासाठी ,
नवीकोरी मफलर मस्तपैकी सुरकुतलेल्या माझ्या गळ्यावर मी फेकली,
आणि बालउत्साहाने सूर्यनारायणदर्शनासाठी द्वादशनामाचा जप करत राहिलो ...
अक्षरशः हज्जारोँची उपस्थिती त्या अनुपम सूर्योदयदर्शन सोहळ्यासाठी झाली होती.
"कॉफी कॉफी" ओरडत, एक विक्रेती आमच्यापाशी आली.
आम्हाला कॉफीचे कप भरून देऊन,
ती इतरांना कॉफी विकण्यासाठी , पुन्हा "कॉफी कॉफी" ओरडत गर्दीघोळक्यात दिसेनाशी झाली.
आम्ही कॉफी पिऊन कप फेकून दिले आणि सूर्यदेवागमनाची वाट पहात,
नसते फोटो काढण्यात गुंगलो !
नाराज सूर्याने बहुधा आम्ही विनाअंघोळीचेच सर्वजण उपस्थित राहिल्याने,
दर्शन देणे रद्द करून, ढगाआड रहाणेच पसंत केले असावे !
आम्ही उदास मनाने परत निघालो आणि.,.
कॉफीवालीच्या न दिलेल्या बिलाची आठवण झाली.
शेकडो गाडया परतीच्या मार्गावर निघालेल्या !
नेमक्या त्याच कॉफीवालीला शोधणे,
म्हणजे फेसबुकी भाषेत,
शेकडो खात्यातले नेमके मुलीच्या नावाने चालू असलेले मुलाचे फेक खाते शोधणे ...
आम्हाला तिचे पन्नास रुपये बुडवून,
इमलेमाड्या बांधायच्या नव्हत्या,
पण प्राप्त परिस्थितीत केवळ तिच्या बिलासाठी थांबून रहाणे कठीण होते.
आमच्यासर्वाँच्या मनाला खृप चुटपुट लागून राहिली.
नुसता पश्चात्ताप वाटृन आता आम्ही आतमक्लेश तरी कसा करणार हो ?
आम्ही हिरमुसल्या मनाने निघालो .
फर्लांगभर अंतर आमची गाडी पूढे सरकली आणि,
कॉफीवाली गाडीच्या बाजृला उभी !
आयुष्यात कधी कुणाच्या पैचा अपहार न करण्याची इच्छा झालेल्या-
आमच्या सुसंस्कारित मनाला अवर्णनीय आनंद झाला !
कॉफीवालीला तिच्या कष्टाचे फळ मिळालेच, शिवाय आम्हाला,
आम्ही राजकारणी नसल्याने,
एक नैतिक समाधानहि तिचे बिल चुकते केल्याने मिळाले !
.
भल्यापहाटे चार वाजता मुक्कामाच्या ठिकाणाहून,
कांचनजंगाचा पहाटेचा सव्वापाचचा सूर्योदय पहायला .....
इच्छित स्थळी धडपडत रवाना झालो.
घरच्या चहाइतकेच दार्जीलिँग थंडगार असेल,
अशा गैरसमजुतीने नवा खरेदी केलेला स्वेटर मी घातला. टक्कल असले तरी,
वुलनची कानटोपी डोक्यावरून खप्पड गालापर्यंत ओढून घेतली.
देवानंदप्रेमी असल्याने शाईनिँग मारण्यासाठी ,
नवीकोरी मफलर मस्तपैकी सुरकुतलेल्या माझ्या गळ्यावर मी फेकली,
आणि बालउत्साहाने सूर्यनारायणदर्शनासाठी द्वादशनामाचा जप करत राहिलो ...
अक्षरशः हज्जारोँची उपस्थिती त्या अनुपम सूर्योदयदर्शन सोहळ्यासाठी झाली होती.
"कॉफी कॉफी" ओरडत, एक विक्रेती आमच्यापाशी आली.
आम्हाला कॉफीचे कप भरून देऊन,
ती इतरांना कॉफी विकण्यासाठी , पुन्हा "कॉफी कॉफी" ओरडत गर्दीघोळक्यात दिसेनाशी झाली.
आम्ही कॉफी पिऊन कप फेकून दिले आणि सूर्यदेवागमनाची वाट पहात,
नसते फोटो काढण्यात गुंगलो !
नाराज सूर्याने बहुधा आम्ही विनाअंघोळीचेच सर्वजण उपस्थित राहिल्याने,
दर्शन देणे रद्द करून, ढगाआड रहाणेच पसंत केले असावे !
आम्ही उदास मनाने परत निघालो आणि.,.
कॉफीवालीच्या न दिलेल्या बिलाची आठवण झाली.
शेकडो गाडया परतीच्या मार्गावर निघालेल्या !
नेमक्या त्याच कॉफीवालीला शोधणे,
म्हणजे फेसबुकी भाषेत,
शेकडो खात्यातले नेमके मुलीच्या नावाने चालू असलेले मुलाचे फेक खाते शोधणे ...
आम्हाला तिचे पन्नास रुपये बुडवून,
इमलेमाड्या बांधायच्या नव्हत्या,
पण प्राप्त परिस्थितीत केवळ तिच्या बिलासाठी थांबून रहाणे कठीण होते.
आमच्यासर्वाँच्या मनाला खृप चुटपुट लागून राहिली.
नुसता पश्चात्ताप वाटृन आता आम्ही आतमक्लेश तरी कसा करणार हो ?
आम्ही हिरमुसल्या मनाने निघालो .
फर्लांगभर अंतर आमची गाडी पूढे सरकली आणि,
कॉफीवाली गाडीच्या बाजृला उभी !
आयुष्यात कधी कुणाच्या पैचा अपहार न करण्याची इच्छा झालेल्या-
आमच्या सुसंस्कारित मनाला अवर्णनीय आनंद झाला !
कॉफीवालीला तिच्या कष्टाचे फळ मिळालेच, शिवाय आम्हाला,
आम्ही राजकारणी नसल्याने,
एक नैतिक समाधानहि तिचे बिल चुकते केल्याने मिळाले !
.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा