दमला दु:खे तो विकताना थंडीउन्हात सारी
भलाबुरा ना कुणी फिरकला घेण्या ती बाजारी..
.
करण्या विक्री बसलो घेउन सुखास सगळ्या मीही
टपले होते उचलण्यास ते उंदरास जणु घारी..
.
झोप न त्याला गादीखाली बेनामी ती माया
घाम गाळुनी पसरे हा तर पथारीवरी दारी..
.
माझ्याइतका मीच शहाणा अन्य न दुसरा कोणी
पाठ थोपटत करतो पारख स्वत:च अपुली न्यारी..
.
चार इयत्ता शिकला तो पण विनाकाळजी होता
चालायाची पिढीजात ती निवडणुकीची वारी ..
.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा