जातो करायला मी एक
करते नशीब उलटे-
केव्हा पहायला देणार
फासे नशीब सुलटे..
.
जिवंतपणी तुमच्या डोक्याचा उपयोग
माणूस कधीच करून घेत नसतो -
पाखरांना त्यावर बसायची सोय मात्र
माणूस एकजुटीने भांडून करत असतो . .
.
जरी भाकरी होती
शिळीच ती पुढ्यात -
भिजत सतत होती
आसवांच्या कालवणात ..
.
जेव्हा समोर अचानक तू येतेस
माझ्याकडे पाहून गोड हसतेस -
भांड्याला कल्हई केल्यासारखा
क्षणात माझा चेहरा उजळवतेस ..
.
कविता आवडली.
उत्तर द्याहटवाविवेकजी ,
उत्तर द्याहटवाअभिप्रायाबद्दल धन्यवाद !