... मंडईतून आलेली बायको
दाणकन आपले धूड आणि बूड सोफ्यावर आदळत,
भाज्यांच्या पिशव्या बाजूला टेकवत,
आपल्या इवल्याशा रुमालाने भलेमोठे कपाळावरचे घामाचे थेंब टिपत,
हाश्श हुश्श करत उद्गारली-
" बै बै बै... हे आपले चार जिने खाली उतरून,
परत वर चढून जायचे यायचे म्हणजे अगदी अग्नीदिव्यच आहे की !
तेवढा फ्यान सुरू करता का हो ? "
होकारार्थी मुंडी हलवत, तिचाही मी फ्यान असल्यामुळे,
लगेच डोक्यावरचा फ्यान चालू करत मी म्हणालो -
" अग, आज तुला दसऱ्यासाठी साडी आणायला जायचं ठरल होतं ना, आपलं काल ! "
क्षणार्धात . . .
सोफ्यावरून टुण्णकरून उडी मारत,
अपूर्व उत्साहाने बायको चित्कारली,
" विसरलेच होते की मी ह्या भाज्यांच्या नादात ..
बसलात काय असे मग उगीच ! चला बरं पटकन..,
तयार होऊन आले हं, मी दोन मिनिटातच ! "
मघाची "ती दमलेली बायको" खरी का,
आता समोर दिसणारी "ही उत्साही खरी"...
असा विचार माझ्या मनात डोकावेपर्यंत ,
बायको फ्रेश होऊन,
"हं चला लवकर !" म्हणत माझ्यासमोर हजरसुद्धा !
.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा