तिलाच बघतो माहित असते -- [गझल]

तिलाच बघतो माहित असते वळून ती का मागे बघते.. . क्षणात जाता मी ती रुसते क्षणात येता घरभर फिरते.. . बरेच झाले मौनी बनलो तुफान जिथल्या तेथे शमते.. . जगास नारे शांतीचे पण घरात नवरा भांडत बसते.. . उगा सुवासिक बभ्रा नसतो लबाड वारा सलगी असते.. .

प्रेम तुझ्यावर बहुधा माझे जडते आहे -- [गझल]

प्रेम तुझ्यावर बहुधा माझे जडते आहे
बघता मी तुज नजर तुझी का झुकते आहे..
.
न जरी हल्ली ती मज कोठे दिसते आहे  
आठवणीच्या उदद्यानी मन रमते आहे..
.
प्रेम तिच्यावर बागेमध्ये करतो मीही 
नजर उगा का बघणाऱ्यांची जळते आहेे..
.
काळ किती ते नाही कळले बसलो आपण 
स्पर्शामधुनी संवादाला भरते आहे..
.
लपव खळी ती येताना तू गालावरची 
ना बोलाया सुचते मग मन रुसते आहे..
.

चत्कोर भाकरीचा - [गझल]

चत्कोर भाकरीचा तुकडा शिळा मिळाला
जग हे मुठीत आले आनंद त्यास झाला..
.
कुरवाळते टफीला प्रेमे विशाल महिला   
हकलून त्या भुकेल्या दारात याचकाला.. 
.
का मंदिरात घुसती बेशिस्त माणसे ती    
धरुनी उभे भिकारी शिस्तीत वाडग्याला.. 
.
घेतो निजेस धोंडा खातो भुकेस कोंडा
मिरवीत तो भिकारी थाळीसही निघाला..
.
पैशात लोळतो पण चिंतेत रोज जळतो 
तो लोभ 'आणखी'चा जगण्यात भार आला..
.

" आरसा - - -" [गझल]

नक्कल माझी करी आरसा
दावी प्रतिमा खरी आरसा ..

डाव्याला तो करतो उजवा 
लबाड आहे तरी आरसा ..

मी हसलो तर तोही हसतो 
सुखात साथी करी आरसा ..

तडे मनाला जेव्हा जाती 
चरे दाखवी घरी आरसा ..

मी रडताना दु:खी तोही 
निर्जिव असतो जरी आरसा ..

समरस होई अपुल्यासंगे 
न दाखवीतो दरी आरसा ..

समोर जे ते नयनी पाही 
कास खऱ्याची धरी आरसा ..
.

द्यावे म्हणतो संस्कारांचे ओझे फेकुन - - [गझल]

द्यावे म्हणतो संस्कारांचे ओझे फेकून नीतीनियमांना मी दमलो आहे पाळून.. . जाते पळुनी विझताच दिवा छाया तेथून नाद न करता नाणी सरते नाते जवळून.. . गेली वाढत सलगी माझी दारिद्र्याशी गेले अंतर नात्यामधले आता वाढून.. . असा कसा मी जातच विसरुन माझी गेलो बघता बघता माणसातही गेलो मिसळुन.. . नाही झेपत आता कौतुक ऐकायाला गेली आहे निंदा रोजच कानी साठून.. . झाली दु:खी काळोखाची खूप सवय मज पडता भवती तिरिप सुखाची बघतो दचकून.. . मात्रा गण मी मोजत हसलो शोधत फसलो चोरशिपाई खेळत बसलो मी गझलेतून.. .

मरायला मी गेलो तिकडे - [गझल]

मरायला मी गेलो तिकडे 
आठवता तू आलो इकडे
.
दिसता पैसा हरती नाती
पायहि वळती वैभव जिकडे
.
वास फुलाचा हवेत शिरता
वळतो अंधहि अचूक तिकडे
.
उगवते कसे दुष्काळातहि
पिक अफवेचे पण चोहिकडे
.
दिसता पुसती मंदिरात मज
आज उगवला सूर्य कुणिकडे
.
बसतो पाहुन तिला तिथे मी
का सरते ती अजुन पलिकडे
.
विसरा जाती.. हळूच म्हणती
ना जातीचा सरक अलिकडे ..
.