इयरएंडिंग


ब्यांकेचे इयरएंडिंग असले की, पूर्ण आठवडाभर हा कार्यक्रम ठरलेला.

हाश्शहुश्श करत रोज रात्री उशीरा घरी यायचे.
दमूनभागून चिंताक्रांत चेहरा करत, खुर्चीत बसकण मारत,
हातातली ब्रीफकेस कुठेतरी आदळायची.
[- ब्यांकेच्या कृपेनेच मिळाली असल्याने.]
बायको खाली मान घालून.. 
" मीच ह्यांना पोटासाठी ब्यांकेत धाडून, 
काम करून, ब्यांक चालवायला लावते--" 
अशा अपराधीपणाने, पाण्याचे भांडे अगदी आदबीने पुढे धरायची..
[आम्ही ब्यांकेत ऑडीटरपुढे आदबीने एखादी फाईल धरतो ना .. 
अगदी त्याच ष्टाईलीत !]

उपकार केल्याच्या आविर्भावात, ते भांडे जवळच्या स्टुलावर ठेवून -
" आधी हातपायतोंड तरी मला धुवून येऊ दे.." - असे काहीसे पुटपुटत,
मी कसनुसा, दमलेला, चिंताक्रांत असा, बऱ्यापैकी अभिनयीत चेहरा दाखवत बाथरूमकडे वळत असे.
सबंध जगातल्या ब्यांकेत- मी एकटाच काम करणारा असल्याचा,
उगाच फील यायचा हो त्यावेळी.. ! 
जणूकाही मी नसतो तर, जगातल्या सर्व ब्यांकेची इयरएंडिंगची कामे 
अगदी ठप्प होऊनच राहिली असती !
...... अशारीतीने ब्यांकेचे इयरएंडिंग एकदाचे संपायचे.

मग एक दिवसभर भरपूर ताणून विश्रांती घ्यायची...!

नंतरच्या दिवशी...
स्वैपाक करणाऱ्या बायकोकडे कौतुकाची नजर टाकायची
आणि कामाला निघायचे. 
मी तिच्याकडे पाहतोय, असे तिला दिसताच- 
तिचा कणिक तिंबण्याचा आवाज अंमळ वाढलेला जाणवायचाच हो मला !

नंतर केव्हातरी जेवताना लक्षात यायचे-
- - - आज आमटी जरा जास्त तिखटजाळ
मेथीची भाजी चवीला कडूझार
लोणचे अगदीच आंबटचिंच
चटणी खारटघोट
कोशिंबिरीत मीठ विसरलेले
पापड [माझ्यावर जणू-] जळका 
भातातला खडा कच्चकन दाताखाली
पोळ्याही सर्व राज्यातल्या नकाशांचे आकार दाखवणाऱ्या- - - इ.इ. 
बापरे ! एकाच जेवणात इतके रस/विरस ?

त्यावर माझे आणि बायकोचे कडाक्याचे भांडण सुरू ..
बायको म्हणायची -
" एखाद्या दिवशी असे स्वैपाकातले गिळावे लागले तर.. 
किती किती हे अकांडतांडव हो ? 
तुम्हाला वर्षातून एक आठवडाच तर..
कधी नाही ते इयरएंडिंगचे काम करावे लागते ना ? 
तुमची केवढी धुसफूस असते.. !
मी मेली वर्षातले एक्कावन्न आठवडे तुमची मोलमजुरी करत राबराबते.... धुणीभांडीउष्टीखरकटीआल्यागेल्यांचेआगतस्वागत
[- एकाच दमात की हो !] मलाच एकटीला बघावे लागते ना ?....... "

... भांडणानंतर- - - 

निवांत स्वत:शीच विचारचिंतन मंथन मनन वगैरे केल्यावर, 
बायकोचे मुद्दे पटू लागतात. आणि मी स्वत:वरच रागावतो-

आपण तर फक्त "ब्यांक एके ब्यांक"च करत आहोत. 
पण मी रजेवर असल्यावरदेखील, ब्यांकेचे काहीच अडलेले नसते, 
ती अगदी व्यवस्थित सुरळीत चालू असतेच ! इ.इ....

चार वाजलेले असतात. मी हळूच स्वैपाकघरात शिरतो.
मस्तपैकी फक्त दुधातल्या, मी केलेल्या- दोन चहाच्या कपातला, 
एक कप--- मीही जमेल तेवढा नतमस्तक होत, 
बायकोपुढे पेश करतो.. !

तिच्या खुदकन हसण्याच्या सुरेखशा ष्टाईलीवर, 
जीव ओवाळून टाकतो--
तिच्याकडे बघतबघत.. चहाचे घुटके गिळत........!
.

पोस्ट आणि स्मायली : नव्या म्हणी -

नम्र विनंती: 

ही पोस्ट कुणालाही, कधीही, कुठेही
 शेअर/कॉपी/कॉपीपेस्ट/उचलेगिरी करण्यासारखी वाटल्यास,
तसे करावे, 
पण.......... माझ्या नावाचा उल्लेख पोस्टवर करावा..... कारण-
तुमच्यासारख्या रसिक वाचकाशिवाय,
 माझ्या पोस्टचा तारणकर्ता/जाहिरातकर्ता दुसरा आहे तरी कोण हो !

१. पोस्ट चिमूटभर स्मायली हातभर
२. पोस्ट भिकार स्मायली चिकार
३. पोस्टला स्मायलींचा आधार
४. पोस्टवरचा राग स्मायलीवर
५. पोस्ट तिथे स्मायली
६. चांगल्या पोस्टला स्मायली कशाला
७. पोस्ट पाहून स्मायली टाकावी
८. पोस्ट रद्दी स्मायलींची सद्दी
९. पोस्ट ना वाचण्यासारखी स्मायली ना पाहण्यासारखी
१०. पोस्टमधे नाही तर स्मायलीत कुठून येणार
११. आयत्या पोस्टवर स्मायली
१२. पोस्ट बेजार स्मायली हजार
१३. आपलीच पोस्ट अन आपलीच स्मायली
१४. पोस्ट टाकल्याशिवाय स्मायली मिळत नाही
१५. चार आण्याची पोस्ट बारा आण्याच्या स्मायली
१६. उथळ पोस्टला स्मायली फार
१७. इकडे पोस्ट तिकडे स्मायली
१८. उचलली स्मायली टाकली पोस्टवर
१९. उतावळा पोस्टअपडेटक स्मायलीला राजी
२०. एक ना धड भारंभार स्मायली
२१. एकाने पोस्ट टाकली म्हणून दुसऱ्याने स्मायली टाकू नये
२२. पोस्ट अपडेटायला अन स्मायली पोस्टायला एकच गाठ
२३. कुठे पोस्टची शान कुठे स्मायलीची घाण
२४. पोस्टवरच प्रेम अन स्मायलीचा सुकाळ
२५. चार दिवस पोस्टचे चार दिवस स्मायलीचे
२६. पोस्ट टाकणाऱ्याच्या मनात स्मायली
२७. पोस्ट वाचायला गेला अन स्मायली टाकून आला
२८. पोस्ट तशी स्मायली
२९. पोस्टकर्त्याची खोड स्मायली टाकल्याशिवाय जात नाही
३०. ज्या गावच्या पोस्टी त्या गावच्या स्मायली
३१. पोस्ट लिहील तो स्मायली पाहील
३२. वाचली पोस्ट की टाकली स्मायली
३३. लिहिण ना वाचण स्मायली टाकून पाहण
३४. पोस्ट फेसबुकात चित्त कॉमेंट लाईकात
३५. आवडीच्या पोस्टला सतराशे स्मायली
३५. पोस्ट लहान स्मायली महान
३६. पोस्टची तहान स्मायलीवर
३७. पोस्ट एकपट स्मायली दसपट
३८. रोज पोस्टे त्याला स्मायली भेटे
३९. पोस्ट टाकीन तिथे स्मायली मिळवीन
४०. पोस्टकर्त्याला स्मायलीचा मार
४१. स्मायलीवरून पोस्टची परीक्षा
४२. पोस्ट सलामत तो स्मायली पचास
४३. सगळीच पोस्ट स्मायलीत
४४. पोस्ट टाकणार त्याला स्मायली मिळणार
४५. पोस्ट वाचली म्हणून स्मायली टाकत राहू नये
४६. पोस्टमधे नाही बळ स्मायली टाकून पळ
.
........... विजयकुमार देशपांडे
.

गरजेपुरते चाळत गेले -[गझल]

गरजेपुरते चाळत गेले
गरज संपली टाळत गेले

पोलिस दिसता समोर त्यांना
नियम कायदे पाळत गेले

झाले व्याकुळ चिखल पाहता
गाळालाही गाळत गेले

फोटो बघता हार घालुनी
अश्रू खोटे ढाळत गेले

जीवन असते पानालाही
जीवन न मिळे वाळत गेले
.

फेसबुकी उखाणा -

मिळवता आला नाही कधी, 
शाळेत पहिला नंबर -
लाडकी xxx फेस्बुकावर मिळवते, 
रोज मित्रांचे लाईक शंभर !
.

सोन्याच्या ताटात वाढणार 
पुरणाची पोळी गरम गरम -
चांदीच्या वाटीत वाढणार 
लोणकढ तूप कढत कढत -
दोन तास झाले की हो 
xxx राव फेस्बुकावर 
मैत्रिणीच्या लाईकची 
वाट बघताहेत कुढत कुढत ...
.

घरात पोती पोत्यात तांदूळ -
तांदळात खडे का खड्यात तांदूळ -
दमते ग बाई मी शोधून शोधून ...
मदतीला बोलावते मिष्टरांना -
पण काढत नाहीत आपल डोक 
कधीच XXX राव  फेसबुकामधून ! 
.

काळजी लाखमोलाच्या जिवाची

  परवाच्या भुतानच्या आमच्या दौऱ्यात, 
बहुतेक उद्धट/उर्मट/बेजबाबदार/निष्काळजी/बिडीफुंक्या असा कारचालक नव्हता, 
म्हणून खूप बरे वाटले.

     उलट तिथले चालक कार सुरू होण्याआधी, व्यवस्थित आपला सीटबेल्ट लावत असत,
आणि शेजारी बसणाऱ्यालाही आवर्जून लावायला सांगत !
एकाही कारचालकाने ओव्हरटेकिंगचा प्रयत्न केल्याचे आठवत नाही. 
मुळातच समंजस असणार ते कारचालक ! कौतुक करावे तेवढे थोडेच.

     "अति घाई संकटात नेई" अशी पाटी, "फक्त वाचण्यापुरती" आपल्याच भागात दिसते. 
त्यामुळे खूप समाधान वाटत असे.... पुणेरी वातावरणाच्या तुलनेत !
फुनशोलिंग ते न्यूजलपाईगुडी या प्रवासात मात्र, 
अपवादाने आमचा कारचालक दर पंधरावीस मिनिटानी, 
कार चालवतांना, कुणाला ना कुणाला तरी त्याच्या मोबाईलवर बोलतांना आढळला. 
... विशेष म्हणजे मोबाईलचे अधूनमधून चार्जिंग चालू असतानाही !
     
     तिसऱ्या वेळेला मात्र त्याची ती वागणूक असह्य होऊन,
मी त्याला कार बाजूला थांबवायला सांगितली..
आणि-
"चार्जिंगचा मोबाईल काढून, अर्धापाऊण तास निवांत मोबाईलवर
पाहिजे त्याच्याशी/ पाहिजे तेवढा वेळ बोलून घे-" असे बजावले.
आम्हाला रेल्वेस्थानकावर त्याने सोडल्यावर, 
त्याला शांतपणे मोबाईलवर बोलण्याचे फायदे/तोटे समजावले. 
त्यावर तोही मुंडी हलवत सहमत झाला !

तेवढेच एक "उपदेशात्मक सत्कृत्य" आपल्याकडून घडल्याचे.. 
मलाही समाधान वाटले !
.

पहिल्या प्रेमी गुंतत गेलो - [गझल]

पहिल्या प्रेमी गुंतत गेलो
सुटणे गुंता विसरत गेलो

होती काळी शेजारी ती  
पण गोरा मी मिरवत गेलो

येता जाता हसतच होती
सुचता थापा मारत गेलो

जुळले सूतहि प्रेमहि जमले  
प्रेमी तिचिया डुंबत गेलो

गडबडलो मी प्रेमात तरी 
आनंदाला उधळत गेलो ..
.

एकतर्फी प्रेम झाले आवरी संताप तू - [गझल]

एकतर्फी प्रेम झाले आवरी संताप तू
वेदना मी बाळगावी हा दिला का शाप तू

वाटही पाहून झाली काळ तो सरला किती
ना घरी ओलांडले या उंबऱ्याचे माप तू

झुरत का मी राहिलो तव घेतल्या वचनावरी
का कधी शंका न आली मारली मज थाप तू

प्रेम केले तुजवरी मी सोडुनी धर्मासही
जागली धर्मास अपुल्या उलटुनीया साप तू

जन्म दुसरा खास घेइन गाठ पडण्या तुजसवे 
मीहि देतो शाप तुजला घे शिरावर पाप तू ..
.

भुतान दौरा

      काही महिन्याखालीच भुतानचा दौरा करून आलेला पुतण्या, 
पुनःपुन्हा तिथले कौतुक करत होता, तेव्हापासून मलाही त्या रॉयल भुतानचे दर्शन घेण्याची तीव्र इच्छा होत होतीच !
अखेर मित्रानेही मनावर घेतल्याने, ती संधी मिळाली.
रेल्वे आरक्षण, हॉटेल बुकिंग, टूरकार बुकिँग इ. ऑनलाईन कामं 
मित्राच्या अनुभवी सूनबाईने पटापट उरकली.
... [तिथे पासपोर्टची आवश्यकता नाही.. भुतानमधे फिरण्याचे "परमिट" तिथेच घ्यावे लागते!]


निसर्गरम्य भुतानने प्रवेशातच आमचे मन जिंकले !

"फुनशोलिंग" नावाच्या गावातल्या हॉटेलात आम्ही उतरलो होतो.

टूरएजंटमार्फत परमिट काढले. त्यासाठी आपले आधार/मतदानपत्र झेरोक्सप्रत आणि फोटो दिले. प्रत्यक्ष परवानगीपत्र मिळण्यासाठी तिथल्या ऑफिसात आपण त्याच्याबरोबर जाऊन, आपले दोन बोटांचे ठसे देणे आणि फोटो काढणे आवश्यक असते. पूर्ण प्रवासात २/४ ठिकाणी ते चेक केले जातेच.

मनोहारी डोँगरांच्या रांगा, रमणीय हिरवीगार झाडी, 
अधूनमधून रस्त्याकडेची पांढरी फुले उमलवलेली झाडे, 
जणू शुभ्रधवल चांदण्या ल्यालेली भासत होती. 

वळणावळणांनी वेढलेले रस्ते, 
कधी मान दुखेपर्यंत वर निसर्गाकडे, 
काळया पांढऱ्या ढगांच्या हलत्या पुंजक्यांकडे विस्मित नजरांनी पहावे लागे, 
तर कधी उंचावरून खाली खोलवर दऱ्या पाहतांना गरगरून यायचे ! 


एक वेळ तर चक्क उंचावरील ढगातून आमची कार जातांना, 
क्षणभर अंगावर भितीने सर्रकन काटा
 आणि पोटात गोळाही येऊन गेला हो..
वाटले, ढगातून जातांना चालकाला समोरचा रस्त्याचा अंदाज आलाच नाही तर.. आपल्या रसिक वाचक फ्रेँडफ्रेंडणीना नंतर "थोडासा विरंगुळा" कोण देणार !

निरनिराळी दृष्ये पाहताना,
मधूनच नदीचे वाहणारे पात्र डोळ्यांना सुखद गारवा द्यायचे.. 
तळाशी दिसणारे विविध आकारांचे गोटे दगड लक्ष वेधून घ्यायचे !
ठराविक चौकोनी, आयताकृती, उभ्या आडव्या रंगीबेरंगी आकर्षक भिंती
 व पत्र्यांच्या छतांनी आच्छादित सुंदर सुरेखशा इमारती..
फिरत्या प्रवासात मस्त मजा आणत होत्या. 

डोंगरांच्या पायथ्याशीच नाही तर, 
डोँगरांच्या उतारावरच्या इमारती, घरे, वास्तूही चित्ताकर्षक होत्या.

चालकाच्या सौजन्यपूर्ण मार्गदशनाने प्रवासात
वेळेला चहा, कॉफी, शुद्ध शाकाहारी भोजनाची सोय होत होती.

दुसरे दिवशी "थिम्पू" या भूतानच्या राजधानीच्या गावी राहिलो. 
हॉटेल, दुकान, कार्यालय अशाठिकाणी-
 बहुतांशी बाहुलीसारख्या, गोऱ्या गोऱ्या, बारीक डोळ्यांच्या, येताजाता उगाच स्वहस्ते मोकळ्या केसांच्या बटा सावरणाऱ्या महिलांचा कार्यकारी पगडा अधिक प्रमाणात दिसला. 

आरक्षित हॉटेलात शिरताना तर, तेथील महिलाच आमच्या बॅगा सुहास्यपूर्ण वदनांनी स्वागत करत,  पटापट रूमकडे/रूममधून उचलत होत्या.. 
त्या महिलांकडे पाहणाऱ्या आमच्या कौतुकाच्या नजरांकडे, 
आमच्या घरच्या महिला मात्र -
कुत्सित नजरांनी का बघत होत्या कुणास ठाऊक !

त्यानंतरचा मुक्काम "पुनाखा" गावच्या हॉटेलात केला. 

भुतानमधे ठिकठिकाणी सुंदरशा बुद्धमूर्तींनी सजलेली शांत प्रार्थनास्थळे,
 आवर्जून पाहण्यासारखी आहेत. रंगीबेरंगी कलाकुसरयुक्त इमारती लक्ष वेधून घेतात.

पंधराव्या शतकात बांधले गेलेले, नवसाला पावणारे एक मंदिरही पाहिले.

पुनाखा गावातून आमचा मुक्काम "पारो" या आंतरराष्ट्रीय 
विमानतळ असलेल्या गावातील हॉटेलात झाला.

आधी उंचावरील एका व्ह्यूपॉईंटवरून "बर्डस आय व्ह्यू"समान दिसणारे ते विमानतळ पाहिले.
भुतानभेटीत आमचे पंतप्रधान ज्या इमारतीत राहिले, 
तीही चालकाने अभिमानाने दाखवली. 

 

उंच डोंगरावर दिसणारी बुद्धाची प्रसन्नमुद्रेची अतिशय भव्य मूर्ति पाहिली.
वाघाच्या तोंडाची प्रतिकृती एका डोंगराच्या खडकावर दिसते, 
ती पाहून झाली.

विशेषेकरून जाणवली ती, तेथील वाहनचालकांची शिस्त ! 
आवश्यक ते रुंदारुंद रस्ते, ओव्हरटेक न करता, योग्य अंतर राखत, 
शिस्तीत जाणारी वाहने.. पाहणे.. आम्हा बेशिस्त लोकांना तरी दुर्मिळच ! 
आधी पादचारीवर्गाला रस्ता पार करू देण्याची, तिथल्या वाहनचालकाची वागणूक निश्चितच वाखाणण्याजोगी ! 

शांत मुद्रेचे, आनंदी भासणारे, मदतीस तत्पर असे तेथील नागरीक पाहून

समाधान वाटले.

आपल्या भारतीय पाच, दहा, वीस, शंभर, पाचशेच्या चलनातील नोटा
तिथेही व्यवहारात सुरळीत चालत होत्या. कुठेही कसलीही अडचण आली नाही. 
पण..
तेथील हस्तकलेच्या आर्ट क्राफ्टच्या वस्तु तुलनेने खूपच महागड्या.. 
असे आमच्या बरोबरच्या महिलावर्गाचे एकमत झाल्याने- 
आनंदाने आमचे चेहरे आणि खिशातली पाकिटे अंमळ फुगलेले राहिले !

भुतानमधून आम्ही पंचमहाभुते पारोहून पुन्हा फुनशोलिंगमार्गे कोलकत्याला आलो.. पुण्याकडे येण्यासाठी !
.

बटरमिल्क

भुतानच्या दौऱ्यात 
एका हॉटेलमधे बसलो होतो.

खाण्याचे पदार्थ सांगून झाल्यावर, 
मी वेटरला विचारले -
"बटरमिल्क" मिलेगा क्या ?"

बहुधा त्याला समजले नाही.
तरीही त्याने तत्परतेने विचारले -
" बटर भी है और मिल्क भी है .. 
क्या लाऊ ? "

पुन्हा त्याला मी विचारले- 
"बटरमिल्क याने छाज, ताक, मठ्ठा, दहीका पानी है ?"

प्रश्नांकित मुद्रेने तो उत्तरला- "बटरमिल्क पहली बार सुन रहा हूं !"

[ - - - मला एकदम नेपाळच्या दौऱ्यातले एका  प्रसंगातले माझ्या बायकोचे हिंदी आठवले आणि हसू आले.. 
ती नक्कीच त्याला समजावत म्हणाली असती- 
"वो नही क्या, 
एक जगमे दही लेके
उसमे पानी डालके 
रवीसे घुसळ घुसळकर 
दूध जैसा पातळपातळ करते.. 
उसकोच बटरमिल्क बोलते हमारे इधर !"]
.

भुतानचे निसर्गसौंदर्य -





















ह्याला म्हणतात 
"भुतान"चे निसर्गसौंदर्य !

पलीकडे उंचउंच दिसणाऱ्या
गगनवेधी पर्वतरांगा-

अलीकडे वसलेले टुमदार गाव/वाडी/वस्ती-

सुंदर नयनरम्य झाडी-

मधेच झुळझुळ वाहणारी नदी !

बस्स.. 
डोळे भरून तासनतास पाहतच रहावे,
असे मनोहारी दृष्य !!
.

कशासाठी .. पोटासाठी ..!
















'कशासाठी.. पोटासाठी... !'

ज्या कोलकत्यात -

इको पार्क, निको पार्क सारखी 

नवनवीन मनोरंजन स्थळे 

पहायला मिळतील,

टोलेजंग उंचच उंच अत्याधुनिक भव्य इमारती

 पहायला मिळतील.....


त्याच कोलकत्यात -

दुर्दैवाने
असे हृदय पिळवटून काढणारे
दृष्यही पहायला मिळते.... !
.

भुतानमधील भूतदया



भुतानच्या दौऱ्यात,
ही एक वल्ली 
फुनशोलिंग गावीेे दिसलेली..

रोज ही व्यक्ती 
सातआठ कुत्र्यांना 
एका पटांगणात गोळा करत जाते.

हातात
बिस्किटांचे दोनतीन मोठे पुडे 
धरलेले असतात.

पटांगणात गेल्यावर,
अवतीभवती जमलेल्या 
त्या श्वानमित्रांच्यासमोर 
आपल्या हातातले पुडे फोडत,
ती वल्ली 
निवांतपणे बिस्कीट वाटप चालू करते !

आहे ना खरोखरची भूतदया !!
.

नजरानजर अचानक

समजावले मनाला 
माझ्या कितीतरी मी
हे पाहणे तुजकडे
नाही बरे रे नेहमी..

का ऐकते न मन हे
सांगीतले जरी मी
वळुनी पुन्हापुन्हा का
बघते तुला ग नेहमी..

गर्दी बघून तिकडे
रुसतो मनी इथे मी
एकांत पाहुनीया
हसतो खुषीत नेहमी..

नजरानजर अचानक
होतोच बावरा मी
त्रेधा उडे कशी मग
अवघड स्थितीत नेहमी..
.

महाशिवरात्रीचा महादिवस ...

पुणे ते भुतान व्हाया कलकत्ता (मार्गे .. ?) :

काल सायंकाळी टूर-इ-भुतान सुरू झाली आहे.
आझाद हिँद सेनेत सामील होता आले नाही, 
निदान आझाद हिँद एक्सप्रेसमधे सही !

आम्ही दोघे आणि मित्र त्याच्या बायकोमेहुणीसह.. 
असे एकुण पाचजण ! 
महिलादिन जवळ आला आहे, 
त्यात तीन विरुद्ध दोन, असा सामना रंगतदार होत राहणार 18 तारखेपर्यंत ! 

काल एकादशीचा दिवस ! 
रात्री आमचे दोघांचे खाणे आणि त्या तिघीँचे बोलणे यासाठी तोँडाने दुप्पट जोर धरला होता ! 
काल उपास असल्याने, आज खाणे पिणे जोरात चालू आहे...

.
आज सोमवार ..
महाशिवरात्रीचा महादिवस ...

वर्षभरात काही ठराविक महाउपास करतोच, 
त्यापैकी हा एक दिवस ! 
पुण्याहून कोलकत्याला जाण्यासाठी निघतानाच, 
आजच्या उपासाची जय्यत तयारी आम्ही केली होती.

आज खास शिवशंकराचे दर्शन घ्यायचे ठरवून, 
सकाळी दक्षिणेश्वराचे दर्शनासाठी निघालो. 
मंदिराच्या आवारात आलो तर, इतर दिवशी एकही भक्त न फिरकल्याने ओसाड वाटणारे आवार, आज सोमवारच्या महाशिवरात्रीची संधी साधून,
हजारोँच्या संख्येने दाही दिशांनी भक्तगण जमताना दिसले ! 
त्यामुळे ह्या महादेवाचे महादर्शन,
 नंतर कधीतरी निवांत घेण्याचे आम्ही पंचमुखातून एकमताने ठरवले . 

 एकेक साईटसिईँगचा भाग उरकत, दक्षिणेश्वर मंदिर वगळून, तेथून 3किमी अंतर नदीतून, नौकानयनाचा आनंद लुटत, लाँचद्वारे पार करून, रामकृष्ण परमहंसांचा बेलूर मठ पाहिला.

मठाच्या प्रवेशद्वाराजवळच महादेवाचे छोटेसे टुमदार मंदिर दिसले. आम्हाला शिवानेच असे अचानक सुंदर दर्शन सत्यात दिल्याने, 
आमचा आनंद मनाच्या गगनात मावेना ! 
महिला त्रिकुटाचे मेतकूट जमले आणि काथ्याकूट होऊन,
तिथे वाती प्रज्वलनाचा सोहळा सुखशांतीसमाधानात पार पडला !

दुपारी 2 वाजता आम्ही पाचजण कोलकत्यातील प्रसिद्ध ईडन गार्डन स्टेडियम, रायटर्स बिल्डिंग, जीपीओ बिल्डिंग, आरबीआय बिल्डिंग कारमधूनच बघत.. 
व्हिक्टोरिया मेमोरियल हॉल पहायला गेलो.

सोमवार असल्याने, व्हिक्टोरिया हॉल बंद !

तेथील गार्डनमधेच बसून आम्ही पोटपुजेचा उपासधर्म पार पाडायचा विचार केला..
उपास असल्याने-
आम्ही फक्त पेरू द्राक्षे संत्री इ. फळे, श्रीखंड, खजूरलाडू, शिंगाड्याच्या पिठाचे थालपीठ, लाडू, वेफर्स, सुगंधी दूध, घट्ट दही, दहीदूधसाबुदाणा... 
कसेबसे एवढ्याच खाद्यपदार्थावरच भागवले !
.

कुठेही जा, पळसाला पाने तीनच ..

कुठेही जा, 
पळसाला पाने तीनच ..
हे वचन अगदी सार्थ ठरवले, 
त्या काली माँ कलकत्तेवालीनेही !

कालीमातेच्या दर्शनाची भलतीच ओढ लागून राहिली होती, 
म्हणून कारचालकाला तिकडे गाडी वळवायला सांगितले. 
त्याने देवळाजवळच्या पार्किँगमधे कार उभी करून, 
आम्हाला आपुलकीने सल्ला दिला,
"बाबूजी, इधरउधर ध्यान मत दीजिये । सीधा दर्शनके लाईनमेँ खडे हो जाईये । 
वो पुजारी लोग चारो ओर घूमते हैँ और लूटते हैँ । जरा सम्हालके रहना ।"

दोन मिनिटात आम्ही कालीमातेच्या देवळाबाहेर पोचतो न पोचतो, 
तोच एकापाठोपाठ काही पुजारीमंडळीँचा आमच्याभवती
वावर गलका सुरू झालाच ! 

"दस मिनिटमेँ दर्शन करा देंगे ।"
"लाईनमेँ खडे रहनेकी आपको जरूरतही नही । 
पूजाके लिये खाली पाँच लोगोँके सौ सौ रुपये देना ।" इ. इ.

आम्ही त्यांच्या अखंड बडबडीकडे दुर्लक्ष करत, 
लाईनीत खडे राहिलो...

पुन्हा लाईनीतून देवीला आम्ही "मनोभावे" नमस्कार करत होतो,
तेवढ्यात तिथल्या पुजाऱ्यांचा "मनीभावे"
पुढ्यात आणखी दक्षिणा ठेवण्याचा अत्याग्रह चालूच !

आपल्या महाराष्ट्रातल्या काही प्रसिद्ध देवांची आठवण,
 त्यावेळीच मला का होऊन गेली असावी बरे ! 
.

माणूस


भारतीय...
 माणसाने म्हणे यंव केले ,
माणसाने म्हणे त्यंव केले ,
माणूस म्हणे दूरच्या ग्रहावर पोहोचला ,
माणूस म्हणे संगणक युगातले चमत्कार परदेशात जाऊन घडवू लागला ..

कोलकत्यातल्या "माणसा"ची परिस्थिती, 
याची देही याची डोळा पाहून झाली ..

डोळ्यात पाणी यायचेच राहिले !

म्हणे काळ बदलत आहे ..
पण आपल्या बिचा-या वीतभर पोटासाठी, 
तिथला "माणूस" आपल्याच तुटक्यामोडक्या सायकल रिक्षात,
 जास्तीतजास्त आरामात दुसऱ्या "माणसा"ला बसवून ..

अद्यापही, घाम गाळतच, 
आपल्या दोन्ही हातांनी रिक्षा ओढताना दिसत आहे ! 
.

आमचे आजोबा- [बालकविता]

दोन पाय अन आधार काठी
तीन पायांचे आमचे आजोबा..

पाठ ताठ खांदेही ताठ
ना दुखतो एकही खुबा..

दृष्टी शाबूत दातही मजबूत
हास्याचा तर नित्य धबधबा..

धाक दरारा अजून वाटतो
गल्लीत साऱ्या त्यांचा दबदबा..

गिरणीत जाती घेऊन हाती 
दहा किलोचा दळण डबा..

चौरस आहार सतत विहार
आरोग्याचा मंत्र अजूबा..

नव्वदीतला तरुण जणू हा 
पार शंभरी करणे मनसुबा ..
.

चांदोबाचा दिवा.. बालकवितासंग्रह .. पुस्तकपरिचय

विजयकुमार देशपांडे's photo.

" पुस्तक परिचय-"
लेखक- अरुण वि.देशपांडे 
-----------------------------------


" चांदोबाचा दिवा " ... बालमित्रांसाठी धमाल बालकवितासंग्रह - 

-----------------------------------




               विजयकुमार देशपांडे हे सोलापूरचे कवी, गझलकार, चारोळीकार, त्याचबरोबर मिस्कील आणि हलकेफुलके लेखन करणारे साहित्यकार आहेत. विविध वर्तमानपत्रांच्या पुरवणी, मासिके आणि दिवाळी अंकातून यांचे साहित्य प्रकाशित झाले आहे. बालमित्रांसाठीही ते आवर्जून लेखन करतात. किशोर मासिकात कविता प्रकाशित, तसेच पुणे आकाशवाणीवरून त्यांचे बालकवितावाचन प्रसारित झाले आहे.
इंटरनेटच्या दुनियेत त्यांनी स्वतःचा वाचक-वर्ग निर्माण केला आहे.
"लेखन प्रपंच" या त्यांच्या ब्लॉगवर त्यांचे साहित्य उपलब्ध असते.
या वाटचालीत त्यांच्या ४० बाल -कवितांचा संग्रह "चांदोबाचा दिवा " या शीर्षकाने प्रकाशित झाला आहे., त्याचा परिचय मी करून देत आहे.
बालकवितांना आशयानुरूप रेखाटने आणि चित्र असणे, या कवितांच्या बालवाचकांसाठी खूप उपयोगाचे असते. "चांदोबाचा दिवा" या संग्रहातील कवितांच्या सोबत मस्त रंगी-बेरंगी आकर्षक चित्रांमुळे, हे पुस्तक सुरेखच झाले आहे.
बालमनाला आवडणाऱ्या विषयावरील कविता, कवी-विजयकुमार देशपांडे यांनी अतिशय सहजतेने लिहिल्या आहेत.
पक्षी-प्राणी, खेळ आणि खेळणी, आई-बाबा..आणि बाळाची दोस्त मंडळी- अशा कितीतरी विषयावरील कविता वाचनीय झाल्या आहेत.
काही कवितांचे उल्लेख आवर्जून करतो--
१. आकाश, आकाशातला चांदोबा ,चमचमत्या चांदण्या.. किती छान दृश्य असते हे.. या कवितेतील बाळ त्याच्या आईला म्हणते-
आई ग आई
चांदोबा -चांदण्या
ठेऊन अंगणात
रात्री छान खेळेन
त्यांच्या प्रकाशात... (शीर्षक कविता -पृ.४६)
२. खेळकर-खोडकर असा बाळ घरातला गुणीबाळ, कौतुकाने काही म्हणा, त्याला ते आवडत असते. या कवितेतील
लाडोबा- आहे घोडोबा.. तो म्हणतो..
घोडोबा मी घरी लाडका
खेळायला पुढे पुढे
शंभर टक्के परीक्षेत गुण
अभ्यासातही सदा पुढे ...(दोन पायांचा घोडोबा ..पृ.३८)
३. बाळाला खाऊ घालणे म्हणजे बाळाच्या आईसाठी सोप्पे काम मुळीच नसते ,अशावेळी बाळाचे दोस्त आले की अशी मजा येते..त्याची ही कविता -
बाळाची अंगत पंगत
पक्षी प्राण्यांची संगत
हातवारे बाळाचे
वाढत आहे रंगत .....(इवल्या इवल्या बाळाचे..पृ.२५)
४. चिऊताई आणि चिमुकला बाळ यांचे मैत्रीचे नाते खूप गोड असते. अंगणात येऊन गाणे म्हणणारी चिऊताई बाळाची आवडती आहे- यात आश्चर्य ते काय ?
दाणे पडले टप टप टप
चिमण्या गोळा पट पट पट
चिव चिव करता टिपती दाणे
टिपता टिपता म्हणती गाणे ...( चिव चिव गाणे ..पृ.१६)
५. बागेमधेे जाणे, तिथे मनमुराद खेळणे, फुलांनी बहरून गेलेल्या बागेत फेरफटका मारणे सर्वांनाच आवडते, ही कविता बागेत गेल्यावर, काय काय छान आहे हे सांगते..
बागेमधली विविध फुले
रंगामाधुनी कशी बहरती
रंग लेउनी मोहक अंगी
वाऱ्यावरती गंध पसरती ...(बागेमधला फेरफटका ..पृ..१४)
या शिवाय-- "ससा आणि कासव", "बंडू आणि परी", "अजबगजब", "ससे आणि जादुगार", "झुकझुकगाडी ", "माझे विमान", "शाळा ".. अशा अनेक कविता आहेत.. ज्यातून बालमनाचे भावविश्व साकारण्यात, कवी विजयकुमार देशपांडे मनापासून रमून जातात, जाणवत राहते .
साधीसोपी शब्दरचना, आवडते आणि परिचित विषय, कवितेला असलेला मायेचा, कौतुकाचा, वात्सल्याचा भावस्पर्श.. यामुळे विजयकुमार देशपांडे यांच्या या बाल-कविता लहानथोर सर्वांनाच खूप आवडतील- असा विश्वास वाटतो.
कवितेस अनुरूप रेखाटने चितारणाऱ्या कलावंत- कु.साक्षी संजय पुजारी यांच्या चित्रांचा उल्लेख करायला हवा. त्यांचे अभिनंदन ! प्रकाशिका- सौ. संयोगिता स्वामी व कुजबुज प्रकाशन लातूर.. यांनी हा सुंदर बालकवितासंग्रह प्रकाशित करून, बालमित्रांना कवितेचा खाऊ दिला आहे. त्यांना धन्यवाद !
["सखे तुझ्यासाठी" हा विजयकुमार देशपांडे यांचा चारोळीसंग्रह, या बालकवितासंग्रहासोबतच प्रकाशित केलेला आहे..]
------------------------------------------------------------------
पुस्तक-परिचय -
ले- अरुण वि.देशपांडे, पुणे
मो-९८५०१७७३४२
"चांदोबाचा दिवा" [बालमित्रांसाठी धमाल बालकवितासंग्रह]
------------------------------------------------------------------
"चांदोबाचा दिवा" (बालकवितासंग्रह).. कवी- विजयकुमार देशपांडे, संपर्क -९०११६६७१२७
पृ.४८, मूल्य- फक्त ४०/-
.

सहा चारोळ्या -

घाव खोलवर करून गेला
स्पर्श तुझा ओझरता झाला -
पुन्हा वाट पाहते जखम ग 
अधीर स्पर्शाच्या मलमाला ..
.

घडला गुन्हा का माझा देवा 
सुखाची राई मागितली मी -
केलास उभा पर्वत अख्खा
माझ्यापुढे दु:खाचा नेहमी ..
.

घरात बसून माझी आठवण
कितीदा काढणार तिकडे -
ये ना घरी माझ्या सरळ 
त्रास उचक्यांचा थांबेल इकडे . . 
.

घरट्यात जा स्वप्नपाखरांनो 
पुरे झाले उगा रेंगाळणे -
थकली असेल आता सखी 
आहेच पुन्हा रात्री न्याहाळणे ..
.

"घालावी गवसणी आकाशाला"
पाहत वर मी ठरवत गेलो -
खालचा खड्डा दिसला नाही
प्लास्टरमधे मी मिरवत आलो ..
.

घरात गातो, सुरात गातो
बाथरूम सिंगर तो गातो-
कपडे असतानाही गातो
नसताना तर जोरात गातो..
.