दोन चारोळ्या

प्राक्तन -

होडी निघाली जीवनाची 
गाठण्यासाठी किनारा -
तरंगणे नुसतेच नशिबी 
विधाता तो वल्हवणारा ..
.

गोधडी आठवणींची -

आठवणींची जुनी गोधडी 
किती वर्षानी उसवत आहे -
धागा एकेक निघतानाही 
मनात आनंद वाढवत आहे ..
.

तीन चारोळ्या -

आकाशाची उपमा देत नाही 
प्रेम माझे इतके लहान नाही -
क्षितीजापार आपण गेलो जरी 
प्रेम उरेल माझे त्या पलीकडेही..
.


चार ओळी मनातल्या
खरडल्या तुझ्यासाठी -
शब्दशब्द बनले सखे, 
गीत छान तुझ्या ओठी ..
.


पडणार सखे पाऊस तिथे 
रमणार कल्पनेत मी इथे -
भिजणार चिंब चिंब तू तिथे 
होणार रोमांचित मी इथे ..
.

नाही चाखली चव 'लाडू'ची - (विडंबन)


( चाल : नाही खर्चली कवडी दमडी...)

नाही चाखली चव 'लाडू'ची, नाही घेतला ठाव
उगिच घातला घाव, हाताने उगिच घातला घाव |धृ |

कुणी आपटे 'तो' फरशीवर
कुणा वाटते फुटे भिंतीवर
फुटण्याचे ना घेतो इतुके फोडियले तरी नाव .. |१|

'काळ' मम मुखी लाडू घरचा
जबडा न कळा सहतो वरचा
हात दुखोनी तुटेल भीती दाताचा न टिकाव .. |२|

जितुके लाडू तितुकी नावे
हृदये चिडुनी शिव्यासी द्यावे
मनीं न आवडे पत्नीपुढे मी दीन-अनाथ-'अ'भाव .. |३|
.

शब्दांची किमया


दडून बसलेली 
विचारांची पाखरे...
मनाच्या दाराआड 
घुटमळत असतात - 

कुरकुरते 
मनाचे दार 
किलकिले होते 
उघडझाप दिसते 
सुसाट निघतात 
एकापाठोपाठ एक विचार 

पर्वा न करता 
बेभान अवस्थेत
कशाचीही कुणाचीही 


माझ्या वेदना
माझा आनंद 
माझे हुंदके 
माझा उल्हास 
माझा आक्रोश 

एकाच्याही
खिजगणतीत नसतो . . 

आपल्याच तोऱ्यात 
आपल्याच नादात 
बेगुमान बेलगाम 

रेखीव 
लांबलचक 
मोडकीतोडकी 
वेडीवाकडी नागमोडी 

तयार होत जाते आपसूकच 
जमेल तशी शब्दांची साखळी 
......विचाराविचारातून ......

वाटत राहते 
कुणाला काय 
तर कुणाला काय 

छान- मस्त- बंडल- 

हायकू 
चारोळी 
काव्यरचना 
मुक्तछंदी किंवा 
गणमात्राबद्ध गझल ..
.

गारवा



एकदा भर उन्हाळ्यात 
मी म्हणालो सूर्याला-
होऊ नकोस इतका प्रखर 
किरण थोडे अड्जस्ट कर !

सूर्य म्हणाला रागाने 
बडबड तुझी बंद कर -
सगळ काही ऐकायला 
मी नाही तुझा नोकर !

मी म्हणालो- मित्रा !
मी तुला रिक्वेस्ट केली,
बरा नव्हे इतका ताठा 
असा गर्व अशी बोली !

बघ माझी सखी आली
नकोस धरू वर सावली-
सूर्य पाहू लागला खाली
मी छत्री हाती धरली ..

बसला सूर्य चडफडत 
एकटाच उन्हात तडफडत- 
त्याला काही बोलता येईना
त्याला काही पाहता येईना !

मी छत्री ऐटीत उघडली 
माझ्या डोक्यावर धरली -
घेऊन बसलो हातात हात
सावलीच्या गारव्यात निवांत !
.

माझे जीवनगाणे

पहिल्यासारखे आणि पहिल्याइतके
होत नाही माझ्याच्याने चालणेफिरणे -

दहाव्या मजल्यावरून पहिल्या मजल्यावर
जमत नाही सहजासहजी निरोप देणे -

अशावेळी बायकोजवळ हळूच मी कुजबुजतो
सुरू होते.. निरोपाचे झटपट खाली सरकणे -

नवव्या मजल्यावरच्या शेजारणीकडून
आठ सात चारच्या शेजारणीकडे झिरपणे -

पहिल्या मजल्यावरच्या हव्या त्या घरात
पाहिजे त्यावेळी निरोप अचूक पोहोचणे . .
.

तीन चारोळ्या -----

 दैवलीला -
अधीर देव तो सुख भरण्या 
फाटकी असताना झोळी -
अधीर होतसे दु:ख भरण्या 
चांगली असताना झोळी ..
.

आरपार -
अगदी थेट काळजावर 
एखादा कटु शब्द वार करतो -
शेकडो स्तुतीसुमनांपेक्षा 
त्यानेच मनुष्य फार सुधारतो ..
.

व्यथा -
आवडते लोकांना म्हणून 
कुणाला किती हसवू मी -
मुखवट्यात दु:खे लपवून  
स्वत:ला किती फसवू मी ..
.