एकदा भर उन्हाळ्यात
मी म्हणालो सूर्याला-
होऊ नकोस इतका प्रखर
किरण थोडे अड्जस्ट कर !
सूर्य म्हणाला रागाने
बडबड तुझी बंद कर -
सगळ काही ऐकायला
मी नाही तुझा नोकर !
मी म्हणालो- मित्रा !
मी तुला रिक्वेस्ट केली,
बरा नव्हे इतका ताठा
असा गर्व अशी बोली !
बघ माझी सखी आली
नकोस धरू वर सावली-
सूर्य पाहू लागला खाली
मी छत्री हाती धरली ..
बसला सूर्य चडफडत
एकटाच उन्हात तडफडत-
त्याला काही बोलता येईना
त्याला काही पाहता येईना !
मी छत्री ऐटीत उघडली
माझ्या डोक्यावर धरली -
घेऊन बसलो हातात हात
सावलीच्या गारव्यात निवांत !
.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा