मी आणि माझे देवदर्शन...

शिस्तीत देवाचे दर्शन घ्यायला,
बऱ्याच वेळेला देवळात गर्दी असली तरी,
मी रांगेत उभा रहातो .
 

देवाघरचे दलाल "तातडीच्या दर्शना" संबंधी,
चौकशी वगैरे करून जातात ..
मी पूर्णपणे त्याकडे दुर्लक्ष करतो.

रांग जसजशी पुढे सरकते,
तसतसे मन जास्त

देवाच्या अस्तित्वाबद्दलच साशंक होत जाते ..
कारण माझ्या खूप मागे असणारे,

माझ्या आधीच-

देवासमोर निवांत माथा टेकताना दिसतात !

माझा प्रवेश गाभाऱ्यात होतो ..
आणि मी भक्तीभावाने देवासमोर डोके टेकवतो -
त्या क्षणीच माझ्या पाठीवरून हात फिरतो ...

क्षणभर वाटून जाते..
साक्षात देवाने आपल्या पाठीवर.... ????????????

पण डोळे चांगलेच उघडतात ...
देवाचे दलाल
त्यांच्या नियमानुसार,
माझ्या पाठीवर हात फिरवत -
"हं.. चला.. सरका.. पुढे लवकर, लवकर ! "
असे वस्सकन ओरडत असतात !

माझ्या मागे -
सुटातले आणि पैठणीतले जोडपे उभे असते ....... !

देवावरचा विश्वास डळमळीत होऊन,
मी खिन्न मनाने गाभाऱ्यातून परत फिरतो !

....कारण मी इतक्या श्रद्धेने देवाच्या पायापाशी असतो की ,
खरा देव तिथे असता तर ..
त्यानेच  मला मिठी मारली असती !!

पण देवच कमनशिबी ..
देवा ऐवजी चांगल्या भक्तांची पारख-
आजकाल पुजारी आणि दलाल मंडळीनाच
दुर्दैवाने सर्वात जास्त आहे !!!
.