चप्पल तुटलेली
छत्री विसरलेली
टोपी हरवलेली
खरडत खुरडत
मी चालत आहे ...
डांबरी रस्ता पाघळलेला
उन्हाचा कडाका वाढलेला
कपाळावरून घाम कोसळलेला
शिव्या हासडत स्वत:ला
चेहऱ्यावरचा दिमाख उतरलेला
असा मी चालतच आहे ..
अचानक तू समोर आलेली ! ! !
मी भांबावलेला
उन्हात आंबलेला
रस्त्यात थांबलेला
डोळे मिटून घेतलेला
अंतर्मनावर
गुलाबपाण्याचा
सुगंधी फवारा
जणू मी घेत उभाच .. क्षणभर !
साऱ्या जगातला आनंद
तुझ्या रूपात
त्या क्षणी दिसलेला
सुखाची सावली
भर उन्हात
देऊन गेलेला
तोच क्षण
मी अजून जपून ठेवलेला !
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा