फुलून जाऊ विसरुन काटे . .

तुझ्या पापण्यांच्या आड
ते दडलेले सारे मोती
नको कुठेही बाहेर काढू
अमोल माझ्यासाठी किती-

ओघळेल मोत्यांची सर
माझ्या आसवात भर
तूही दु:खी मीही दु:खी
दु:खाचा ग नको पूर -

खाली मातीमोल होती
जाऊ देणार ना वाया
जपून ठेविन सारे मोती
ओंजळीत हातांच्या या -

होईल मनांचे ग मीलन
वाट जरी अवघड वाटे
दु:खानंतर येईल सुख
फुलून जाऊ विसरुन काटे . .

.