बऱ्याच दिवसांनी तो आपल्या मित्राच्या घरी आला होता.
"काय रे, आज कशी काय वाट चुकला इकडे ?" - मित्राने विचारले.
" आज शुक्रवार ना, संतोषीमातेच्या मंदिराकडे निघालो होतो.
म्हटल, आज निवांत आहे जरासा, मारावी चक्कर तुझ्याकडेही-"
- तो थकल्या चेहऱ्याने म्हणाला.
गप्पाटप्पा झाल्या.
चहानाष्टापाणी झाले.
मित्राची म्हातारी, थकलेली आई बाहेर आली.
तिच्याबरोबरही त्याने दोनचार घरगुती गोष्टी शेअर केल्या.
तिच्या पायावर डोके टेकवून,
"बराय येतो, काकू." - असे म्हणत, तो आल्या दिशेने परत निघाला.
मित्राने पृच्छा केलीच- "अरे तू तर संतोषीमाता मंदिराकडे जाणार होतास ना ?
मग परत घराकडे ...?"
तो हसत हसत उत्तरला-
"तुझ्या घरीच आत्ता संतोषीमातेचे दर्शन घेतले ना.
खूप बरे वाटले.
पुरेसे आहे तेवढे !"
.
"काय रे, आज कशी काय वाट चुकला इकडे ?" - मित्राने विचारले.
" आज शुक्रवार ना, संतोषीमातेच्या मंदिराकडे निघालो होतो.
म्हटल, आज निवांत आहे जरासा, मारावी चक्कर तुझ्याकडेही-"
- तो थकल्या चेहऱ्याने म्हणाला.
गप्पाटप्पा झाल्या.
चहानाष्टापाणी झाले.
मित्राची म्हातारी, थकलेली आई बाहेर आली.
तिच्याबरोबरही त्याने दोनचार घरगुती गोष्टी शेअर केल्या.
तिच्या पायावर डोके टेकवून,
"बराय येतो, काकू." - असे म्हणत, तो आल्या दिशेने परत निघाला.
मित्राने पृच्छा केलीच- "अरे तू तर संतोषीमाता मंदिराकडे जाणार होतास ना ?
मग परत घराकडे ...?"
तो हसत हसत उत्तरला-
"तुझ्या घरीच आत्ता संतोषीमातेचे दर्शन घेतले ना.
खूप बरे वाटले.
पुरेसे आहे तेवढे !"
.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा