नशिबात दु:ख हुकमी घेऊन मीच हरतो

ज्योतीस मालवूनी अंधार रोज करतो 
झाले असह्य जगणे मी त्या यमास स्मरतो ..


आम्हास न्याय देवा  देसी न तू कधीही  
सुख धाडसी पळीभर दु:खात ऊर भरतो ..

शोधात का सुखाच्या सारे गमावले मी 
दु:खास आपलेसे करुनी सदैव फिरतो ..

जो तो इथे असामी धुंदीत आपल्या का 
गुंगीत वेदनेच्या मी एकटाच झुरतो ..

टपलेत येथ सारे दुसऱ्यास दु:ख देण्या 
केव्हातरी सुखाला पाहुन मनात डरतो ..

का वेळ लागतो त्या जिंकावया सुखाला 
नशिबात दु:ख हुकमी घेऊन मीच हरतो ..
.