या कंगव्यावर.. या टकलावर...

मी आरशासमोर उभा !

हळूच इकडे पाहिले -
 तिकडे पाहिले..

कुण्णी कुण्णी नव्हते आता मला बघायला.

आरशासमोरचा कंगवा मी पट्कन उचलला.

डोळे मिटले....

आणि -

हळुवारपणे तो कंगवा 
अगदी अलगदसा , 

माझ्या "टकला"वरून फिरवला !

कित्ती छान वाटले म्हणून सांगू !

एकेकाळच्या घनदाट जंगलातल्या  
"बालोद्याना"तल्या......

त्या अविस्मरणीयशा 
 "बाल"स्मृती जाग्या व्हायला-
असा कितीसा उशीर हो !
.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा