विसराळू बहिरा

आमचं म्हातारपण, फारच वाईट हो ! 

सकाळचं कोवळं ऊन खात, 
मी खिडकीजवळ जरा निवांत बसलो होतो.

समोरच्या खुर्चीवर बायको बसली होती. 

आमच्या गप्पा चालू होत्या, काही वेळ शांततेत गेला.

थोड्या वेळाने, सतत तीनचार मिनिटं तिच्या हातवाऱ्याबरोबर 
तोंडाची हालचालही मला दिसू लागली होती....

नक्कीच ती मला काही तरी सांगण्याचा प्रयत्न करत असावी... 
म्हटलं, हिच्या आवाजाला झालं तरी काय !

मला राहवेना ;
मी ओरडलो-
" अग, घशात काही अडकलं आहे का ?
 नुसतच तोंड काय हलवतीस, काही बोलायचं आहे काय ?
 सांग ना लौकर काय ते ! "

काही क्षण तसेच गेले, 
बायको माझ्याकडे नुसतच पहात राहिली ..

नंतर ती खुर्चीवरून सावकाशपणे उठली, 
आणि ... 

माझ्या कानातून खांदयावर घसरलेलं,
माझं "श्रवणयंत्र" माझ्या कानात नीट बसवलं !

या म्हातारपणामुळे मी 'बहिरा' तर आधीच झालो होतो,
.... आजपासून 'विसराळू' पण ?
.