कविता.. माझी सखी

या कुशीवरून त्या कुशीवर 
लोळत पडतो मी रात्रभर ..

निद्रादेवी प्रसन्न होत नाही 
झोप काही लवकर येत नाही ..

काय करावे समजत नाही 
सखीशिवाय करमत नाही ..

आठवण सखीची येत असते 
उचक्यांनी बेजार करत राहते ..

दिवसभर का सखी भेटत नसते 
रात्री का अशी छळत ती असते ..

अखेर झोप होते अनावर 
सखीही येते बसून स्वप्नावर ..

सुखसंवाद सखीशी घडतो 
काहीबाही मीही बडबडतो ..

घडत राहते काही अघटित 
सखी अन मी असतो मिठीत ..

मस्त मजेत असा मी असतो 
बहुधा बायकोला न बघवतो ..

गदागदा ती मला हलवते 
सखी मिठीतून अलगद पळते ..

एक धागा सुखाचा क्षणात तुटतो 
दिवसभर शंभर दु:खांत अडकतो .. !
.