दोन चारोळ्या..

१.
व्यथा..

सांगत बसतो आपल्या व्यथा
कणभर दु:ख असणारा-
फेकुन देतो सगळ्या व्यथा
मणभर दु:ख सहणारा..
.....................................

२.
सहवासाचा परिणाम..

उमलतात बघ फुले कशी
सखे, इथे तू असताना -
पसरतात मग सुवासही ती
सखे, छान तू हसताना..
............................................