स्वागतास तो छान मुखवटा.. गझल

लवंगलता वृत्त
८+८+८+४
अलामत.. ऊ
रदीफ.. जातो
काळिमा.. करून, होऊन

स्वागतास तो छान मुखवटा धारण करून जातो
निरोप देता आरशापुढे खूष होऊन जातो

खिन्न मनाने तळहाती तो बघतो अंधुक रेषा 
होत निश्चयी कुदळ फावडे हाती धरून जातो

युद्ध संपता हरवत बसतो नादात कुठे योद्धा
अगणित जखमा न्याहाळत तो मनी हरखून जातो

घाव सोसतो जीवनभर तो दुसऱ्यांसाठी मोठे
कावळ्यासही आधार कसा पुतळा बनून जातो

आवडले ना भिरभिरणारे पाखरू कधी होणे
पुस्तकातला किडा एक मी त्यातच रमून जातो..
.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा