सांगण्या मी जात नाही वेदना माझी कुणाला --[गझल]

वृत्त- व्योमगंगा 
लगावली- गालगागा गालगागा गालगागा गालगागा 
मात्रा- २८  
-------------------------------------------------------
सांगण्या मी जात नाही वेदना माझी कुणाला
आपल्या दु:खास जो तो फार उत्सुक सांगण्याला..

जीवनी ना जाहले जे भांडणाने साध्य काही 
साह्य करण्या मौन आले साध्य माझे साधण्याला..

भूक होती चूल होती भाकरी पण खायलाही 
पाहवेना तेच छप्पर झोपडीचे पावसाला..

छिद्र माझ्या काळजाला हा सुगावा लागता का      
धाव घेती भेटण्याला मीठ संगे चोळण्याला..   

लागले आहेच याला वेड म्हणती एकमेका 
जात माझी "माणसा"ची सांगतो जेव्हा जगाला..

राहिली ना खास खात्री माणसाच्या सद्गुणांची 
तोच नक्की साप मरतो चावतो जो माणसाला..

वाटली ना शक्य आधी पूर्तता का मागणीची    
थक्क झालो सांगता तू फक्त गजरा माळण्याला..
.

खरा मित्र

एखाद्याला पैसे मागितले की. . . . . 
" कशासाठी ?
कुणासाठी ?
परत कधी ? 
काय काम ? " 
- अशा तऱ्हेचे 
उलटतपासणीचे प्रश्न 
विचारले गेले की, 
समजायचे
हा "नातेवाईक" आहे !

आणि -

एखाद्याला पैसे मागितले की ,
इतर प्रश्न न विचारता, 
"आणखी पाहिजेत का ? ",
असे विचारून,
लगेच पैसे मिळाले की, 
समजायचे
हा "खरा मित्र" आहे !
.

विदूषक

हास्यमुखवटा
ठेवला काढून 
खास त्याने 
जेव्हा 
आपल्या चेहऱ्यावरचा -

भाव वेदनेचा 
घेतला जाणून 
आरशाने 
तेव्हा
झाकल्या चेहऱ्यावरचा.. !
.

तडजोड

मान्य आहे मला 
संसार एक तडजोड असणार -

तू चुकलीस की
मी माफ करत राहणार -

माझ्या चुका तू 
कायम पदरात घेणार -

असे कुठवर ग  
आपल्या दोघात चालणार -

जशास तसे वागणे
कधीच नाही का जमणार ?
.

अजब गजब

रागारागात 
गेलीस 
निघून दूर -

ठरवले..

यापुढे 
आठवायचे नाहीच 
तुला-

पण,

होऊन बसलय 
किती आता 
ग अवघड -

विसरायचे होते 
मी तुला..

हेच नेमके 
का आठवत नाही 
वेळेवर मला .. !
.

तीन हायकू -

1.

कोण रडले 
नभ गडगडले 
अंकुरले बी ..
.

2.

वाट पाहता 
श्रावण बरसला 
मोर नाचला ..
.

3.

गवत छान 
हसला मनी कसा    
हैराण ससा ..
.

गर्दीत लागलेले - [गझल]

वृत्त- आनंदकंद 
लगावली- गागाल गालगागा  गागाल गालगागा 
मात्रा- २४ 
------------------------------------------------------
गर्दीत लागलेले धक्के चुकून माझे 
विसरून तीच गेली ध्यानी अजून माझे ..
.
या कोरड्या करांनी केले कितीक ओले 
तेव्हाच काम झाले त्यांच्याकडून माझे ..
.
का वाचता तुम्ही या कोऱ्याच चेहऱ्याला -
काळीज अनुभवांनी भरले लिहून माझे ..
.
खड्ड्यास पाहुनीही देतो न दोष कोणा  
त्यानेच आज पडते पाउल जपून माझे ..
.
गेलास तू तसा का बघता न आज मजला 
आले सख्या किती रे डोळे भरून माझे ..
.
प्रेमात गुंतलो मी तुझिया कसे ग सांगू 
ते पाठ शब्द सारे गेले थकून माझे ..
.
होतो जिवंत तेव्हा टाळून जात होते  
खांद्यावरी निघाले शव हे सजून माझे ..
.
होता भणंग कोणी भूखंड आज त्याचे 
नेता बघून गेले डोळे दिपून माझे ..
.

फेसबुकाध्याय

सकाळी सकाळी प्रसन्न हसावे 
पुढ्यात बसावे संगणकाच्या ..

घालोनी "फेसबुका"त निजफेस 
"लॉगिन" फेसबुकी आधी करावे ..

"इमेल" "जीमेल" सवडीने पहावे 
"फीमेल फेसा"स आधी निरखावे ..

"रिक्वेस्ट" फ्रेंड-फ्रेंडणीच्या पहाव्या 
डिलीट सत्वरी "फ्रेंड"च्या कराव्या ..

"मेसेज" कुणाकुणाचे ते पहावे 
गरजेनुसार वर्गवारी उघडावे ..

जमेल तेवढे फोटो-काव्य अपुले
नको तिथेही "ट्याग" ते करावे ..

"लाईक" "कॉमेंट" शेअर आधी 
मैत्रिणींच्या "पोस्ट"ला नक्की करावे ..

जमल्यास इतरांच्या वाचोनी पोस्ट
वाटल्यास कॉमेंट लाईक करावे ..

"कॉपीपेस्ट" इतरांचे करावे स्टेटस 
स्वनामे निजभिंतीवरी "अपडेटावे" ..

उघडकीस आले जरी कॉपीपेस्ट 
"सॉरी" म्हणूनी मोकळेच व्हावे ..

लाईक अपुल्या "स्टेटस"वर पहावे 
नसले तरी, ना नाराज व्हावे ..

कॉमेंट करावी दणकून तेथे 
कळेना कुणाला स्टेटस जेथे ..

वादात नित्य आपणही असावे 
शिवी-ओवीने सार्थक करावे ..

स्टेटस अपुले कसलेही लिहावे 
इतरांचे बकवास समजून घ्यावे ..

लाईक इतरांस कमीच द्यावे 
स्वत:स नेहमी अपेक्षित रहावे ..

सर्वात श्रेष्ठ स्वत:सी पुजावे 
इतरांस तुच्छ समजोनी जावे !
.

लिपस्टिक का फेविस्टिक

सकाळपासून बायकोच्या तोंडाचा पट्टा 
अखंडपणे चालूच होता.

शेवटी तिला सिनेमाला घेऊन गेलो !

थिएटरातही गप्प बसेल ती बायको कसली ...

तिथेही 
" आवाज आवाज, शू शू , गप्प गप्प " -
असे आजूबाजूला आवाज येऊ लागले !
तरी हिची टकळीची कुजबुज तार स्वरात चालूच .

अत्र तत्र सर्वत्र एकंदरीत मी हैराण !

एकदाचा घरी आल्यावर हुश्श म्हणत,
मी सोफ्यावर रेलून बसलो .

बायकोचा प्रश्न - " अहो, सकाळपासून मी विचारतेय,
आज मी लावलेली लिपस्टिक छान दिसते की नाही ? "

तिच्याकडे न पाहताच शांतपणे मी उत्तरलो -
" फेविस्टिक त्यापेक्षा अधिक छान दिसली असती ! "
.

खरा पाऊस

"कुठे गेला आहे पाऊस" 
उगाच ओरडता कशाला

डोळा भिडवला आहे का
बळीराजाच्या कधी डोळ्याला ?

कुठे कधी ना दिसणारा तो 
पाऊस तुम्हाला दिसला असता

बळीराजाच्या डोळ्यांमधून  
धो धो अविरत वाहत असता ! 
.