पुणे -

.
पुणे - (१)

 
कधीकाळी त्या सुशिक्षितांच्या-  सुसंस्कृत-  सुसंस्कारित अशा 
 पुण्यात तुम्ही गेला,
तर एखादा
"शहर-बस-थांबा " 
न विचारता कसा ओळखाल ?

थांबा,
कुणालाही विचारण्याची गरजच नाही !

रस्त्याच्या पार मधोमध-
 पोरापोरींचे वेडेवाकडे
 इतस्तत: पसरलेले घोळके-
 
त्यांच्या मागे, 
रस्त्याच्या कडेला जीव मुठीत धरून उभे-
 भेदरलेले, छत्रीधारी, स्वेटरवाले ज्येष्ठ स्त्रीपुरुष -
 
हे सर्व एकाच दिशेला माना वळवून वळवून,
 बघताना दिसले की,
समजायचे.....
 तो पुण्यातला "बसचा थांबा" आहे.


.     .     .

पुणे - (२)

 
आपण नक्की त्या सुप्रसिद्ध पुण्यातच आहोत का ...?

हे जाणून घेण्यासाठी,
कुठल्याही चौकात,
वाहतुकीच्या दिव्यापाशी थांबा :

हिरवा दिवा जाऊन...........,
लाल दिवा लागलेला असतांनाही--------,
पोलिसांनाच नाही,
 तर त्यांच्या बापालाही न जुमानता,
सुसाट दुचाक्या हाकणारी,
चांगल्या घरातली,
सुशिक्षित वाटणारी पोरं-पोरी दिसली ... की,
समजावे- - - -

आपण नक्कीच त्या "विद्येच्या माहेरघरी" पोचलो आहोत !
आणि .........
हीच पोरं-पोरी,
आपल्याला कुठे नं कुठे तरी धडक देऊन,
पुण्यातल्या ओंकारेश्वरी पोचविणारी आहेत ! 

.     .     . 


पुणे - (३)

 

पुण्यातल्या दुचाकीस्वारासारखे..
 तरुण सुशिक्षित दुचाकीस्वार
इतर कुठल्याच शहरात शोधूनही,
पहायला मिळणारच नाहीत !

दुचाकीवर पुढे अर्थातच मुलगा असतो,
त्याच्यामागे मुलगी बसलेली असते.

मुलीला वाटत असावे की,
मुलगा नेहमी दुचाकी चालवताना-
जणु काही,
 पुढे तोंडावर आपटणारच आहे आता .....,

म्हणून ती मुलगी,
 त्या मुलाच्या कानाशी सूचना देत,
आपल्या दोन्ही हातांनी,
  आपल्या मायेने कायम,
 पोटाशी घट्ट कवटाळूनच,
बसलेली दिसते !

.     .     .