जे न देखे रवी -



छानशा चित्तवृत्तीत सकाळी सकाळी लिखाण चालू केले होते !

मधेच थोडासा हातापायाला विरंगुळा म्हणून उठून, पूर्वेकडच्या  खिडकीचे दार किलकिले केले. 

मी काय करतोय ते पहायला, तो टपून राहिलेला सूर्य हजर होताच समोर ! 

आता सूर्य एकदम तोंडासमोर आल्यावर,
मला  शिष्टाचाराला धरून काहीतरी बोलणे भाग होतेच ! 

म्हणून मी सूर्याला म्हणालो -
" सुप्रभात ! "

आपली सोनेरी किरणे तोंडभरून विचकत तो उत्तरला -
" काही नाही ... आपलं सहज डोकावत होतो .. 
तुझं कस काय चालल आहे ते पहायला ! "


मी खिडकीची दारं  पूर्ण उघडत म्हणालो -
" माझ काय वेगळ चाललेलं असणार बाबा  ?
 तुझं आपलं बरं आहे - सकाळ झाली रे झाली की,  तुला कुठेही कसेही डोकावता येतं ! आमचं तसं नाही ना !
आम्हा कवीमंडळीना- तुला जे जे कधीच दिसू शकत  नाही ,
 ते ते कल्पनेतूनच  बघत बसावे लागते ...! "

प्रसन्न हसून सूर्य दुसऱ्यांच्या खिडक्यात डोकावून पाहायला गेला !
.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा