छानशा चित्तवृत्तीत सकाळी सकाळी लिखाण चालू केले होते !
मधेच थोडासा हातापायाला विरंगुळा म्हणून उठून, पूर्वेकडच्या खिडकीचे दार किलकिले केले.
मी काय करतोय ते पहायला, तो टपून राहिलेला सूर्य हजर होताच समोर !
आता सूर्य एकदम तोंडासमोर आल्यावर,
मला शिष्टाचाराला धरून काहीतरी बोलणे भाग होतेच !
म्हणून मी सूर्याला म्हणालो -
" सुप्रभात ! "
आपली सोनेरी किरणे तोंडभरून विचकत तो उत्तरला -
" काही नाही ... आपलं सहज डोकावत होतो ..
तुझं कस काय चालल आहे ते पहायला ! "
मी खिडकीची दारं पूर्ण उघडत म्हणालो -
" माझ काय वेगळ चाललेलं असणार बाबा ?
तुझं आपलं बरं आहे - सकाळ झाली रे झाली की, तुला कुठेही कसेही डोकावता येतं ! आमचं तसं नाही ना !
आम्हा कवीमंडळीना- तुला जे जे कधीच दिसू शकत नाही ,
ते ते कल्पनेतूनच बघत बसावे लागते ...! "
प्रसन्न हसून सूर्य दुसऱ्यांच्या खिडक्यात डोकावून पाहायला गेला !
.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा