मी एक मूर्ख

काल गुरुवार.

नेहमीप्रमाणे साप्ताहिक वीजपुरवठा गुल्ल.

तासभर कागद पेनची झटापट.....
(माझ्यामते-) एक उत्कृष्ट अशी चारोळी लिहिली.

उत्साहाने पहिली वाचक म्हणून,
स्वैपाकघरातल्या कामात गुंतलेल्या बायकोपुढे कागद धरला.

फुशारकीने मी म्हणालो- 
"अग संगणक बंद असला, म्हणून काय झालं ..
डोक्यात कल्पना चालू आहेत ना ?
या कागदावर मी लिहिलेली..
ही बघ ताजी ताजी चारोळी.. 
वाच आधी !"

बायकोच ती ! 
मैत्रिणीसारखे न वाचता थोडच ,
"वा" "वा" "कित्ती छान" म्हणणार ती ?

हातात कागद धरून वरखाली फिरवत, 
बायको नाक मुरडत फिस्कारलीच- 
"शी शी ! काय पण अक्षर आहे ! 
अगदी उंदराचा पाय मांजराला लावल्यासारखं- 
एक अक्षर लागेल तर शपथ !"

मी बरा गप्प बसेन तिच्या फिस्कारण्यावर ..

ताड्कन उद्गारलो -
" आण तो कागद इकडे. 
अग, मूर्खातला मूर्खहि वाचू शकेल ती चारोळी -
मी दाखवतो ना तुला ती वाचून---"
.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा