वळुनिया मी सोसलेले दु:ख जेव्हा वेचले
फार कौतुक मज सुखांचे का न तेव्हा लाभले
देश माझा गाव माझा मी कुठे मजला दिसेना
ओसरी माझीच म्हणुनी शांत ते का झोपले
निन्दकाला जवळ करता दोष सारे संपले
मित्र माझे दोष माझे का न आधी दावले
मौन त्याचे मोल त्याला ना कळे का वाटले
शब्द माझ्या तोंडचे ना फुकट कोणी घेतले
वेळ ती जाता न काही फायदा होई क्षमेचा
बोलण्याआधीच ठरते मनन करणे चांगले ..
.
फार कौतुक मज सुखांचे का न तेव्हा लाभले
देश माझा गाव माझा मी कुठे मजला दिसेना
ओसरी माझीच म्हणुनी शांत ते का झोपले
निन्दकाला जवळ करता दोष सारे संपले
मित्र माझे दोष माझे का न आधी दावले
मौन त्याचे मोल त्याला ना कळे का वाटले
शब्द माझ्या तोंडचे ना फुकट कोणी घेतले
वेळ ती जाता न काही फायदा होई क्षमेचा
बोलण्याआधीच ठरते मनन करणे चांगले ..
.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा