त्या स्मरणाची ऐसी तैसी

सकाळी सकाळीच चहाचा कप हातात देऊन,
अखंडबडबडव्रती बायको म्हणाली -

" किती दिवस झाले माहेरी गेले नाही,
दोन दिवस जाऊन यावे म्हणते मी..
तेवढीच जिवाला विश्रांती ! "

...........बायको माहेरी गेली आहे.

- - - दोन दिवस माझ्या जिवाला आणि कानाला मस्त विश्रांती !
 
................

दोन दिवसांचा माहेरवाशिणीचा आनंद उपभोगून,
अस्मादिकांची अखंडबडबडव्रती सौभाग्यवती पुनश्च,
माझ्या कर्णेंद्रियाभोवती पिंगा घालायला
स्वगृही अवतीर्ण झाली ..

आल्या आल्या चपला कोपऱ्यात भिरकावल्या..
जणू काही मी सांगितलेले एखादे कामच !

पर्स कॉटवर फेकली..
माझी एखादी विधायक सूचना जणू अंमलात न आणण्यासाठी,
दुर्लक्षित करण्यासारखी !

दणकन कॉटवर बसकण मारली .
'हुश्श' म्हणत माहेरी घेतलेली विश्रांती-
स्वमुखावाटे हलकेच बाहेर पसरली.

माझ्या चेहऱ्याकडे आश्चर्याचा कटाक्ष टाकत ती चित्कारली -
"हे काय हो ?" - असे म्हणत,
तिने माझ्या दोन्ही कानातले कापसाचे बोळे काढून टाकले !

........ त्याक्षणी मला माझ्याच मूर्खपणाचा इतका संताप आला म्हणून सांगू -

म्हणजे गेले दोन दिवस-
माझ्या विस्मरणाच्या आगंतुक आगमनामुळे
तिच्या अनुपस्थितीतही
मी काही एन्जॉय केले नाहीच की हो !

परिस्थिती जैसी की वैसीच थी !
.