पैशास मी उधळता उचले हजार होते ..[गझल]

पैशास मी उधळता उचले हजार होते 
उचलावयास अंती मोजून चार होते

भावूक फार बनते देशास सोडताना 
निर्दय कितीहि माता काळीज घार होते

कंटाळतो कुठेही गर्दीत देह फिरण्या 
"त्या" चेहऱ्यास बघण्या मन का पसार होते

काही जरी न मिळते नवसात बोललेले
देवास दूर करण्या मन ना तयार होते

ओठात एक असते पोटात एक असते 
नोटांत जीवनाचे त्याचेच सार होते ..
.