शरण तुला जगदंबेः


काय सांगू हो आता तुम्हाला ! 
खोटं वाटेल.. पण,

दुपारी डुलकी घेता घेता, 

साक्षात जगदंबामाताच पुन्हा पुन्हा,
 माझ्या कानाशी पुटपुटून गेल्याचा भास झाला मला ..

" त्या समोरच्या समईतल्या कापसाच्या वातीचे, 
जरा मोठ्ठेसे दोन बोळे करून, 
माझ्या दोनही कानात घालतोस का रे जरा ?
मी माझे डोळे स्वतःच बंद करून घेऊ शकते रे, पण ...
माझ्याच कानाला मी माझे हात लावू शकत नाही ना....

 ह्या सर्व आठही गुंतलेल्या हातातल्या आयुधांमुळे !
हा दसरा संपेपर्यंत, मी भक्तांवर त्यांचा उपयोगही नाही करू शकत !

 अरे, हे सगळे भक्तगण माझीच छान छान गाणी,पण
किती कर्णकर्कश्श आवाजात, सहन होण्यापलीकडे ऐकवत आहेत..
तूही ऐकू शकतोयस ना जरा तरी ! "
.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा