परवा अचानक पाऊस पडायला लागला..........
काही वेळाने पाऊस थांबला .
बायको बसमधून उतरून,
डोक्यावर (-आपल्या) हात फिरवत,
रागारागाने तरातरा पुढे निघून गेली.
मी हातात दोन छत्र्या सांभाळत,
निवांतपणे घरांत शिरलो.
बायकोवर विजयी मुद्रेने गरजलो -
" मला 'विसराळू' म्हणून चिडवायची,
एकही संधी सोडत नाहीस ना ?
... हा बघ तुझा वेंधळेपणा !
बसमधेच तू विसरलेली ही छत्री !
आणि हो,
बसमधून सांभाळून आणलेली ही माझी !
दोघांच्याही ह्या छत्र्या.....पाहिल्यास का ?
कशा आठवणीने आणल्यायत मी ? "
बायको दुप्पट घुश्शाने उसळून म्हणाली,
" अहो स्मरणशक्तीचे प्रोफेसर !
कुणाचा वेंधळेपणा आहे, नीट बघा जरा !
म्हटलं भर पावसात आज आपण दोघेही बिनछत्रीचेच मिरवलोत.
त्या पहा....
खुंटाळ्याला टांगलेल्या आपल्या दोन्ही छत्र्या...
इथं घरांतच आहेत !
. . .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा