माझ्या खोपटाभोवती..
असतात दोन कोंबडे
चार कोंबड्या..
अन् त्यांचे खुराडे -
शेणा-मातीने
सारवलेल्या अंगणात
माझी म्हातारी माय
चार-दोन दाणे
पाखरांना टाकत
न्याहाळत आहे ----
ती जमीन
त्यावर टाकलेले दाणे
ते टिपणाऱ्या चिमण्या !
निवांत बसलेल
एक काळ-पांढर कुत्र
...मधेच आपल्या जखमेवर
बसू पाहणा-या माशांना
हाकलू पहाणारे त्याचे
थरथरणारे अंग...
समोर गोठ्यातली म्हैस
तिच्याभवती
घुटमळणारे रेडकू....
बाजेवर पडून
सुरकुतलेला एक हात
कपाळावर आडवा टेकवून
बाप पडला आहे -
भूतकाळाचा ढीगभर आनंद
वर्तमानातले न पेलणारे दु:ख
भविष्याची असीम चिंता ....
दुष्काळी हवेतला
गारवा अंगावर घेत !
आहे हे असे आहे .....
झाली माझी कविता !
शोधू नका ....
तिच्यामध्ये -
कुणी आता --
.... एसीचा गारवा ,
बेडरूमचे भिंतींचे रंग ,
सिलिंग फ्यानच गरगरण ,
झुळझुळीत पडद्याच वर्णन ,
खुल्लमखुल्ले
ओष्ठशलाकेत भिजलेले प्रेम !
.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा