तो - ती - आणि चिमटा

आमचे लग्नानंतरचे नव्या नवलाईचे दिवस .

ती माझ्यासाठी,
 रोज एक नवीन पदार्थ करण्यात गुंग असायची !
आत्तादेखील "हजार पाकक्रिया"चे पुस्तक समोर ठेवूनच तिचा स्वैपाक शांत चित्ताने चाललेला ! 


  मी तेव्हा नवोदित, उगवता, होतकरू कवी-लेखक .
लिखाणात, वाचनात अतिशय मग्न असायचो.
काळवेळेचेही भान नसायचे मला .
आपण बरे - आपले वाचन बरे - आणि आपले लेखन बरे -
हेच माझे विश्व !

..... स्वैपाक करता करता मधेच 
ती मला म्हणाली -
" अहो, चिमटा घेता का जरा ! "

  मी आपली मान वर न करता,
एक प्रकारच्या धुंदीत वाचता वाचताच विचारले -
" कुठे ? "

ती फिस्कारली -
" कुठे म्हणून काय विचारताय ! 
तुमचं आपलं काहीतरीच !
काळवेळ तरी काही...
 कळते का नाही ?
माझ्या एका हातात तिम्बलेली ही कणिक आहे आणि-
 दुसऱ्या हातात पोळी लाटलेला हा पोळपाट आहे.
कणकीत थोडे तेल सोडायचे होते...
दूध उतू जात आहे, ते पातेले खाली उतरायचे आहे.
म्हणून तो ग्यासजवळ असलेला...
चिमटा घ्या म्हटले मी ! "
.